اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﯿﮑﺎري، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺳﺎزیو ﮐﻮﭼﮏ ﺳﺎزي، ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺴﻮی ﮐﺎر آﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ ﺑﺮایﮐﺴﺐ وﮐﺎرﻫﺎیﺟﺪﯾﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ. در ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش اﺳﺖ ﻧﯿﺮوی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺸﻮر ﻣﺤﺴﻮب ﺷﺪه و ﻻزﻣﻪ ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺪیﺑﻪ آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮق ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ روﺷﻬﺎﺳﺖ.

در اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺳﻌﯽ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد.

ﻣﻘﺪﻣﻪ ای راﺑﻄﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ

ﻋﺼﺮ ﺟﺪﯾﺪ، ﻋﺮﺻﻪ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﺳﺖ. ﮐﺸﻮرﻫﺎیﺑﺰرگ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﺗﺤﺎن اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ اﻧﺪ ﺑﻬﺮه وری از ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎ را در ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار داده اﻧﺪ و در ﭘﺮﺗﻮ وﺟﻮد اﻓﺮاد ﺗﺤﺼﯿل کرده و ﻣﺘﺨﺼﺺ، ﭼﺮخ ﻫﺎی رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ را ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آورده اﻧﺪ و ﺑﻪ اﺑﺪاﻋﺎت و ﻧﻮآوریﻫﺎﯾﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ.
دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻮآوریﻫﺎ ﮐﻪ اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺸﻮرﻫﺎیﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ را از ﻧﻮ زﻧﺪه ﮐﺮده اﺳﺖ ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ اﺳﺖ.

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺪﯾﺪه ایﮐﻪ اﺻﻠﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز آن داﺷﺘﻦ ﺧﻼﻗﯿﺖ، ﺟﺴﺎرت، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ وﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ از ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﺳﺖ، از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎﻟﻘﻮه اﻗﺘﺼﺎدي، اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺮه وري، ﮐﺎﻻ وﺧﺪﻣﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﮔﺮدد.

ﺟﻬﺎن اﻣﺮوزیﭘﺲ از ﺗﺠﺮﺑﻪ اﻟﮕﻮﻫﺎیﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻋﻢ از ﺑﺮون زا، درون زا، ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﻏﯿﺮه، آﺧﺮﯾﻦ اﻟﮕﻮ ﺗﻮﺳﻌﻪ را ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻗﺮار داده اﺳﺖ
ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻗﺘﺼﺎدی دﻧﯿﺎی اﻣﺮوز ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺎﺳﯽ ﺗﻔﺎوت دارد.

ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﺳﺨﺖ اﻓﺰاری و داراﯾﯽﻫﺎی ﻣﺸﻬﻮد ﮐﻪ دﯾﺮوز در ﺑﻨﮕﺎه اﻗﺘﺼﺎدی ﻧﻘﺸﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه داﺷﺖ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻮآوري، اﺑﺪاع، ﺧﻠﻖ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺟﺪﯾﺪ و داراﯾﯽﻫﺎیﻧﺮم اﻓﺰاری داده اﺳﺖ.
اﮔﺮ دﯾﺮوز ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ اﻓﺮاد دﻧﯿﺎ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻨﺪ، اﻣﺮوزه ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮدم دﻧﯿﺎ، اﻓﺮاد ﺻﺎﺣﺐ داﻧﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
از اﯾﻦ رو ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی در دﻧﯿﺎی اﻣﺮوز ﺑﺮﭘﺎﯾﻪ ﻧﻮآوري، ﺧﻼﻗﯿﺖ، اﺳﺘﻔﺎده از داﻧﺶ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ.

اﻫﻤﯿﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﻧﻘﺶ ﮐﻠﯿﺪی آن در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﻮاﻣﻊ، ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺸﻮرﻫﺎیﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و درﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ، ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ و در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﺪوﯾﻦ اﺳﺘﺮاﺗﮋیﻫﺎ، ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎیﻋﻠﻤﯽ، در ﺟﻬﺖ ﺑﺴﻂ و ﺗﻘﻮﯾﺖ روﺣﯿﻪ و رﻓﺘﺎر ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ در اﻓﺮاد ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ(ﻓﯿﺾ و ﺻﻔﺎﺋﯽ، ۱۳۸۶)

ﻣﻔﻬﻮم و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ

واژه ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ واژهای ﻧﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎیﻟﻐﻮی آن، ﺷﻨﻮﻧﺪه ﯾﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم اﺻﻠﯽ آن را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽاﻧﺪازد. اﯾﻦ واژه اﻏﻠﺐ در اذﻫﺎن، ﻣﻔﻬﻮم اﺷﺘﻐﺎل زاﯾﯽ و ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ذاﺗﯽ ﺑﺎ ﮐﺎر را ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﺪه ای در ﮐﺸﻮر، ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺷﻐﻞ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ و ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮد، ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ دارد.

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﻄﺮح در ﺣﻮزه ﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ و از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻋﻠﻮم ﺗﺠﺮﺑﯽ ﻗﻄﻌﯽ و واﺣﺪ ﻧﯿﺴﺖ، اراﺋﻪ ﯾﮏ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮای واژه ﻫﺎی آن ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺗﺎﺋﯿﺪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎریﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮار و ﺣﺘﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ. اﻏﺮاق ﻧﯿﺴﺖ اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﺻﺎﺣب نظران اﯾﻦ ﺣﻮزه، ﺑﺮای ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ وﺟﻮد دارد (اﺣﻤﺪ ﭘﻮر، ۱۳۷۸)

وﺟﻮد ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ و ﻣﻐﺎﯾﺮﺗﻬﺎ در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، از ﯾﮏ ﺳﻮ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﮔﺴﺘﺮدﮔﯽ و اﻫﻤﯿﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از زواﯾﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮارﮔﯿﺮد، از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﮐﻪ زﻣﯿﻨﻪ اراﺋﻪ ﻣﺪل ﻫﺎ و ﺗﺌﻮرﯾﻬﺎ و ﻧﻈﺮات ﻣﺘﻔﺎوت را ﻓﺮاﻫﻢ آورده اﺳﺖ(ﺷﺎﮐﺮ،۱۹۹۶)از ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺗﻌﺎرﯾﻒ زﯾﺎدی اراﺋﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪادی از آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻓﺮاﯾﻨﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﯽ آن ﻓﺮدی ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺮاﯾﺶ ﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺧﺎﺻﯽ دارد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ داﺷﺘﻦ داﻧﺶ ﻗﺒﻠﯽ در ﯾﮏ ﺣﻮز ه ﺧﺎص ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ را ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﭘﺲ از ارزﯾﺎﺑﯽ و ﺗﺸﺨﯿﺺ ارزش ﺗﺠﺎری آن، ﻣﻨﺎﺑﻊ و اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم ﺑﺮایﺑﻬﺮه ﺑﺮداری از آن ﻓﺮﺻﺖ را ﮐﺴﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ (ﺻﺎرﻣﯽ، ۱۳۸۸)

ﻓﺮی(۱۹۹۳) ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را راه اﻧﺪازیﯾﺎ رﺷﺪ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری از ﻃﺮﯾﻖ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻧﻮآوری و ﺗﻘﺒﻞ رﯾﺴﮏ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ ﻟﯿﻮ و داﺑﯿﻨﺴﮑﯽ (۲۰۰۰) ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪیﯾﺎ ﯾﮏ ﻓﺮاﯾﻨﺪ رﯾﺴﮏ ﭘﺬﯾﺮي، ﻧﻮآوری و ﭘﯿﺶ دﺳﺘﯽ در اﯾﺠﺎد و ﮐﻨﺘﺮل وﻗﺎﯾﻊ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﺠﻤﻮع ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ ازﻓﺮاﯾﻨﺪ اﯾﺠﺎد ارزش از راه ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮدی از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ (اﺣﻤﺪ ﭘﻮر، ۱۳۸۷) و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﻓﺮاﯾﻨﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮد ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎیﻧﻮ و ﺧﻠﻖ و ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎیﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﺤﺼﻮل و ﯾﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪی و ﯾﺎ ﺑﻬﺒﻮد ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﮐﻪ ﺗﻮام ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮش ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻣﺎﻟﯽ، رواﻧﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و درﯾﺎﻓﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ، رﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪیﺷﺨﺼﯽ و اﺳﺘﻘﻼل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺒﺎدرت ﻣﯽ ورزد. (ﺳﻌﯿﺪیﮐﯿﺎ، ۱۳۸۲)

ﻣﻔﻬﻮم و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ

ورود ﺑﻪ دﻧﯿﺎیﮐﺴﺐ و ﮐﺎر در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن وارد دوره ای از ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎیﺑﺰرگ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻧﯿﺎز ﺑﻪ داﻧﺶ، ﻣﻬﺎرت و وﯾﮋﮔﯿ ﻬﺎیﺧﺎص دارد.در ﻫﺰاره ﺟﺪﯾﺪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﻓﺮاد، ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﻣﻠﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺖ.در ﭼﻨﯿﻦ دوره ایﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻮرداری از آﺧﺮﯾﻦ داﻧﺶ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﮑﺎر ﮔﯿﺮی آن ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ای ﻧﻮ آوراﻧﻪ و ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. دﯾﮕﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﺮای دﻧﯿﺎیﮐﺴﺐ و ﮐﺎر وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، ﻟﺬا ﻻزم اﺳﺖ اﻓﺮاد را در ﻃﻮل ﺗﺤﺼﯿﻼت ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﺤﺮان ﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ آﻣﺎده ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﺎرﮔﺸﺎ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺗﻌﯿﯿﻦ ﯾﮏ ﺣﺮﻓﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎ و اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت رواﻧﯽ و ﺟﺴﻤﯽ ﻓﺮد ﺳﺎزﮔﺎر و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد. در اﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ دو دﺳﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ، ﯾﮏ دﺳﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ و دﺳﺘﻪ دﯾﮕﺮ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﯾﮋﮔﯿﻬﺎ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎیﻓﺮد و در ﺟﺮﯾﺎن ﻣﺸﺎوره ﺗﻼش ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو دﺳﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮔﺮدد ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازهایﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﯾﮏ ﺣﺮﻓﻪ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿ ﻬﺎ و وﯾﮋﮔﯿ ﻬﺎیﻓﺮد ﺳﺎزﮔﺎری دارد (ﺷﻔﯿﻊ آﺑﺎدي،۱۳۸۱ )

ﻫﺪف ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ رﺷﺪ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﮐﺸﻒ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد و دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﻓﺮد ﺑﻪ ﺷﻐﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮایاو رﺿﺎﯾﺖ، ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ، ﺳﺎزﮔﺎري، اﻧﮕﯿﺰش و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ را در ﺑﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ( ﺳﻮﭘﺮ۱۹۸۵) ﻫﺪف ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺑﻠﻮغ ﺣﺮﻓﻪ ای اﺳﺖ، ﺑﻠﻮغ ﺣﺮﻓﻪ ایﯾﻌﻨﯽ داﺷﺘﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ، ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮد، ﺧﻮد ﭘﻨﺪاری روﺷﻦ ﺷﻐﻠﯽ، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮیدر ﻣﻮرد ﺷﻐﻞ آﯾﻨﺪه، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮي، ﺧﻮد اﺗﮑﺎﯾﯽ در ﮐﺸﻒ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ، ﺧﻼﻗﯿﺖ در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮیﺷﻐﻞ.

ﺑﺮ اﺳﺎس روﯾﮑﺮد (ﻣﯿﭽﻞ، ﻟﯿﻮن و ﮐﺮاﻣﺒﻮﻟﺘﺰ ۱۹۹۹) ﻫﺪف ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻓﺮد ﺑﺮایﮔﺴﺘﺮش ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎ و ﻧﯿﺎزﻫﺎیﺧﻮد، ﮐﺴﺐ آﻣﺎدﮔﯽ ﻻزم ﺑﺮایﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر، ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﻐﻠﯽ، آﻣﺎده ﺳﺎزی اﻓﺮاد ﺑﺮایﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺷﻐﻠﯽ اﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺎوره ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﻓﺮد ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﺎزﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺎزار ﮐﺎر را درك ﮐﻨﺪ و ﺑﺮ اﺳﺎس آن ﺑﺮای دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻼش ﮐﻨﺪ (زوﻧﮑﺮ،۲۰۰۶).

در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ، (ﻣﯿﭽﻞ و ﮐﺮام ﺑﻮﻟﺘﺰ ۱۹۹۶)؛ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از (ﺳﻮآن ﺳﻮن و ﻓﻮاد۱۳۸۱ ) ﻫﺪف ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ را ﯾﺎدﮔﯿﺮی و ﻧﻘﺶ ﻣﺸﺎوران ﺷﻐﻠﯽ را آﺳﺎن ﺳﺎزﻧﺪه ی اﯾﻦ ﯾﺎدﮔﯿﺮیﺷﻤﺮده اﻧﺪ. در ﺑﺎور آﻧﻬﺎ ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿﻬﺎ و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎیﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش دﻫﻨﺪ و ﺑﺮای دﮔﺮﮔﻮن ﺳﺎزی وﻇﺎﯾﻒ ﺷﻐﻠﯽ آﻣﺎدﮔﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای اﻗﺪام ﮐﺮدن، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿﻬﺎیﻻزم را ﺑﺪﺳﺖ آورﻧﺪﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺸﺎوران ﺣﺮﻓﻪ اﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﯿﺎدی دارﻧﺪ.
ﻣﺮاﺟﻌﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿﻬﺎ و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎیﮐﻨﻮﻧﯽ ﺧﻮد را درﯾﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آن دﺳﺘﻪ از ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿﻬﺎ و دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ در ﺧﻮد ﭘﺮورش دﻫﻨﺪ و ﺑﯿﺎﻣﻮزﻧﺪ (ﻣﺼﺤﻒ و ﻫﻤﮑﺎران،۱۳۸۴، ص۵۵)

اﮐﭙﻨﺞ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ازآﮐﯿﻨﺎد( ۲۰۰۵) اﻫﺪاف ﻣﺸﺎوره یﺣﺮﻓﻪ ای را ﺷﺎﻣﻞ اﮐﺘﺸﺎف ﺣﺮﻓﻪ ایﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت در ﻣﻮرد ﻓﺮﺻﺘﻬﺎیﺷﻐﻠﯽ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮی در ﻣﻮرد ﻓﺮﺻﺘﻬﺎیﺷﻐﻠﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﺷﺘﻐﺎل و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎر ﻣﯽ داﻧﺪ (اﮐﭙﻨﺞ و ﻫﻤﮑﺎران،۲۰۱۳، ص۱۲۱)

ﻧﻘﺶ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ در ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ

ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺣﻮزه ی آﮐﺎدﻣﯿﮏ ﺗﻮﺟﻪ زﯾﺎدی را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده، اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ را ﺑﺮایﺧﻮد ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ (ﻟﻮ۲۰۰۱) ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻞ اﺻﻠﯽ آن ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺎن دﻫﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎیﭘﮋوﻫﺸﯽ، آﻣﻮزﺷﯽ و ﻣﺸﺎوره ای ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﻧﻈﺮي- ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺣﻮزه ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ(ﻣﺤﻤﺪیاﻟﯿﺎﺳﯽ،۱۳۸۷)
ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﻤﯿﻖ و ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺎزﻫﺎیﺿﺮوریﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻮد (اﺣﻤﺪیﭘﻮر، ۱۳۸۸) ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺪیﺑﻪ آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﻃﺮق ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ روش ها ﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ اﻓﺮاد اﯾﻔﺎ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﺳﻨﺘﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن از ﻃﺮﯾﻖ ﺳﻌﯽ و ﺧﻄﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﻧﺪ.ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﺗﻮان اﯾﺠﺎد ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪ را ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎیﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻣﮑﺎنﺳﻨﺠﯽ ﻓﻨﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي، ﺑﺴﯿﺞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﭘﺮاﮐﻨﺪه و ﻣﺎﻟﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯾﻬﺎیﻣﺮﺗﺒﻂ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﺧﻄﺮ ﺷﮑﺴﺖ، وارد ﻣﯿﺪان ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ وارد ﻋﺮﺻﻪ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎرﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً از آﻣﻮزش وﯾﮋه ایﺟﺰ آﻧﭽﻪ در ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮد آﻣﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
ﺣﺎل اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از داﻧﺶ ﻣﺸﺎوره، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﺳﺎﯾﺮ ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدیﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﯽﺗﻮان ﻓﺮآﯾﻨﺪ اﻧﺘﺨﺎب و ﭘﺮورش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن را آﺳﺎنﺗﺮ، ﮐﻢ ﻫﺰﯾﻨﻪﺗﺮ و اﺛﺮ ﺑﺨﺶﺗﺮ از ﺟﺮﯾﺎن ﺳﻌﯽ و ﺧﻄﺎ ﮐﺮد(اﺣﻤﺪ ﭘﻮردارﯾﺎﻧﯽ،۱۳۸۰)

ﭘﺮﺳﺶ ﻓﻮق ﻣﻮﺿﻮع ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎیﻣﺘﻌﺪدی در داﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎ و ﻣﺮاﮐﺰ ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎیﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ.در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎ اﮐﻨﻮن آزﻣﻮﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮایﺳﻨﺠﺶ و ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ داوﻃﻠﺒﺎن اﯾﺠﺎد ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر و ﻧﯿﺰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﺮای ارﺗﻘﺎء ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ اﻓﺮاد ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺗﺪوﯾﻦ و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖﮔﺮﭼﻪ ﺧﺼﺎﯾﺺ ذاﺗﯽ و ﻣﻮروﺛﯽ اﻓﺮاد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻮش، ﺧﻼﻗﯿﺖ، ﻋﺰم و اراده و ﺟﺴﺎرت و ﺧﻄﺮ ﭘﺬﯾﺮي، ﺳﻬﻢ ﻣﻬﻤﯽ در ﺷﺨﺼﯿﺖ وﻋﻤﻠﮑﺮد ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎﯾﺎن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﻟﯿﮑﻦ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ دارای اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯿﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺘﻤﺎً ﯾﮏ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ او ﯾﮏﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ (اﺣﻤﺪیﭘﻮر، ۱۳۸۸)

ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺴﯿﺎریﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﯿﻨﺶ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻓﺮاد و ﺗﺠﻬﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ داﻧﺶ و ﻣﻬﺎرتﻫﺎیﺧﺎص، ﯾﮏ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﻟﻘﻮه را ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﺪ. ﻟﺬا ﺑﺪﻟﯿﻞ اﻫﻤﯿﺖ و ﻧﻘﺶ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن در دو دﻫﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ وﯾﮋه ای و ﺑﻪ ﺷﮑﻞﻫﺎیﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺑﺮای آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن درداﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎیﮐﺸﻮرﻫﺎیﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ و درﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ اراﺋﻪ ﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ اﯾﻦ دورهﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ از ﻗﺒﯿﻞ آﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺧﻮد اﺷﺘﻐﺎﻟﯽ، ﺑﺎزارﯾﺎﺑﯽ و ﻓﺮﺻﺖﻫﺎیﺑﺎزار، اﺻﻮل اﻣﮑﺎنﺳﻨﺠﯽ اﻗﺘﺼﺎدي، آﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺗﺠﺎرت و اﯾﺠﺎد ﺷﺮﮐﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ، ﻣﻘﺮرات ﻣﺎﻟﯽ وﻋﻤﻠﯿﺎت ﺑﺎﻧﮑﯽ، ﻣﻘﺮرات ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ، اﺻﻮل ﺳﺎزﻣﺎن و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ، آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن ﻣﻮﻓﻖ و ﺗﺠﺎرب آﻧﻬﺎ و… اﺷﺎره ﻧﻤﻮد.

آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ در ﺳﯿﺴﺘﻢ آﻣﻮزش اﮐﺜﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋ ه ﺧﻮد را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ.ﺗﻌﻤﯿﻖ و ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ از ﻃﺮﯾﻖ اراﯾﻪ آﻣﻮزﺷﻬﺎیﻣﺮﺗﺒﻂ در ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ رﻓﺘﺎر ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ رﻓﺘﺎر ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﻮآوري، اﺷﺘﻐﺎل زاﯾﯽ و رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ( ﮐﯿﺎ و ﻧﺴﺎج، ۱۳۸۶)ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را ﻣﯽ ﺗﻮان در ﺣﻮزه ﻫﺎی زﯾﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﻮد:

۱- ﻧﻬﺎدﯾﻨﻪ ﮐﺮدن (ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ) :

ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﻘﺶ و ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن در روﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و رﺷﺪ اﻗﺘﺼﺎدي، ﺑﺴﯿﺎریاز دوﻟﺘﻬﺎ در ﮐﺸﻮرﻫﺎیﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و درﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺣﺪاﮐﺜﺮ اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﺑﻬﺮهﺑﺮداری از دﺳﺘﺎوردﻫﺎیﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ، ﺷﻤﺎر ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮی از ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﮐﻪدارای وﯾﮋﮔﯽﻫﺎیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ آﻣﻮزش در ﺟﻬﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎﻧﻪ ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺘﻘﺎل دﻫﻨﺪه ﺟﺒﻬﻪ ای از اﺻﻄﻼﺣﺎت، آﺋﯿﻦ ﻫﺎ و رﻓﺘﺎرﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﺧﻮد را ﺟﻬﺖ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﻣﺜﻞ (ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻃﻠﺒﯽ)(اﺳﺘﻘﻼل ﻃﻠﺒﯽ) و (ﺧﻄﺮﭘﺬﯾﺮي) در ﻋﺮﺻﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدی و ﻫﻤﺴﺎزیﺑﺎ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎیﮐﺎری در ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺑﻪ اﻓﺮاد ارزاﻧﯽ دارد

۲- ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺷﻐﻠﯽ:

ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔﺴﺴﺘﻦ از ﻋﺎدات و ﻣﻌﺘﻘﺪات ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺧﻮد رﻓﺘﺎر ﺟﺪﯾﺪی را ﻣﻮرد ﮐﻨﮑﺎش ﻗﺮار دﻫﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻈﻢ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎی ذﻫﻨﯽ ﺧﻮد و ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎیﻣﺪرن ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺑﺰﻧﻨﺪ و از ﻧﻔﻮذ و ﺳﻠﻄﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ و روﺷﻬﺎیﺳﻨﺘﯽ در رﻓﺘﺎر آﺗﯽ ﺧﻮد ﺑﮑﺎﻫﻨﺪ(اﺣﻤﺪﭘﻮر داراﯾﺎﻧﯽ،۱۳۷۹)در اﯾﻦ ارﺗﺒﺎط، ﻣﺸﺎوران ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﯾﻬﺎیﺑﺎﻟﻘﻮه اﻓﺮاد و ﻫﺪاﯾﺖ آﻧﻬﺎ در ﻣﺴﯿﺮ ﺷﻐﻠﯽ، ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺮورش اﻓﺮاد ﺧﻼق و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﻔﺎء ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

۳- ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزی(ﯾﺎدﮔﯿﺮیﻓﻦ آورﯾﻬﺎیﺟﺪﯾﺪ):

ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﺸﺎور ﺷﻐﻠﯽ ﺟﻬﺖ ﯾﺎدﮔﯿﺮیﻓﻦ آوری ایﺟﺪﯾﺪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻦ آوری هایﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﺸﺎﻏﻠﯽ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﮐﺴﺐ درآﻣﺪ ﺑﺎﻻ را ﺑﺮای اﻓﺮاد ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد، آﻧﺎن را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺗﻮﺳﻌﻪ در ﺳﻄﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺎر ﻣﻔﯿﺪ و ﺑﻬﺮه وریﺑﺎﻻ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد(ﺷﻔﯿﻊ آﺑﺎدي،۱۳۸۱)

۴- راه اﻧﺪازی و اداره ﮐﺴﺐ وﮐﺎر اﻗﺘﺼﺎدي:

در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻓﺮد ﺑﺎ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎیﺧﻮد، ﺑﻪ ﺧﻠﻖ اﯾﺪه در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﺎر و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﭘﺮدازد؛ ﭼﺎرﭼﻮب ﻓﮑﺮیﺧﻮد را در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﺳﭙﺲ، ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺧﻮد ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدی را آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻣﺸﺎور ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺠﺎرب ﺧﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮد را ﺟﻬﺖ اداره ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﯾﺎریﮐﻨﺪ(اﺣﻤﺪﭘﻮر داراﯾﺎﻧﯽ و ﻣﻘﯿﻤﯽ، ۱۳۸۰)
ﺑﺎ ﺗﻘﻮﯾﺖ روﺣﯿﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ در ﻓﺮد ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر راه اﻧﺪازی و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر اﻗﺘﺼﺎدیﺗﻮﺳﻂ آﻧﺎن، ﻧﺘﺎﯾﺞ ذﯾﻞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ:

• ۱- اﯾﺠﺎد و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﺷﺘﻐﺎل در ﺑﺨﺶ ﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدیﮐﺸﻮر
• ۲- دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در روﻧﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژیﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺼﺮف ﺗﻨﻮع ﺷﻐﻠﯽ و اﯾﺠﺎد رﻗﺎﺑﺖ ﮔﺴﺘﺮده در ﺑﺎزارﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی
• ۳- ﺑﺴﻂ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺎدرات ﺑﺎ اﺗﮑﺎء ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد در ﮐﺸﻮر
• ۴- ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺮخ ﺑﯿﮑﺎری و ﺗﻮرم و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ.

ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺷﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت درﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ و ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮایﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮیﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ در ﺣﯿﻄﻪ ﻫﺎیﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ (ﻗﻮت ﻫﺎ و ﺿﻌﻒ ﻫﺎ)، ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ وﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺷﺮاﯾﻂ ورود ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﺿﺮورت اﺟﺘﻨﺎب ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ(ﺷﻔﯿﻊ آﺑﺎدي،۱۳۸۱)
و ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ اراﯾﻪ ی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ در زﻣﯿﻨﻪ آﻣﻮزش ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﯿﻨﺶ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻓﺮاد و ﺗﺠﻬﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ داﻧﺶ و ﻣﻬﺎرتﻫﺎیﺧﺎص، راﻫﯽ را ﮐﻪ آﻧﻬﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎ ﺳﻌﯽ و ﺧﻄﺎ و ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ آن ﻣﯽرﺳﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﺗﺎه ﻧﻤﻮده و ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﯾﮏ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﻟﻘﻮه را ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ رﻓﺘﺎرﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ در ﻣﯿﺰان ﺧﻼﻗﯿﺖ و ﻧﮕﺮش اﻓﺮاد ﺷﻮد (ﻓﺮﺣﺒﺨﺶ و ﻫﻤﮑﺎران، ۱۳۸۵)

ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﮐﺎﻧﻮن و ﻣﺮﮐﺰ ﺛﻘﻞ ﮐﺎر و ﺗﻼش و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ در ﻋﺼﺮ ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻟﻪ (ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ) ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻐﯿﯿﺮ در روﻧﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺑﻬﺮه وری و ﺗﻮان اﻓﺰاﯾﯽ ﻓﻨﯽ و ﺻﻨﻌﺘﯽ در ﻋﺮﺻﻪ اﻗﺘﺼﺎد ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد، دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ.در ﮔﺬر از ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﯾﻬﺎ و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﺎیﻓﺮدیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن در ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮیﺗﮑﻨﻮﻟﻮژیﻣﺪرن اﻫﺘﻤﺎم وﯾﮋه ایﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ.

زﯾﺮا، آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮی روش ﻫﺎیﺟﺪﯾﺪ در ﺑﺎزار، ﺧﻮد را ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ از اﺑﺰار و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻄﻠﻮب ﮐﺎﻻ و ﺧﺪﻣﺎت آﻣﺎده ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ.ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﻓﺮآﯾﻨﺪی اﮐﺘﺴﺎﺑﯽ اﺳﺖ و ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ در ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﯽ را اﯾﻔﺎء ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. زﯾﺮا، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻋﻨﺼﺮ ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ و ﺗﺤﺮك را ﺑﻪ ژرﻓﺎی وﺟﻮد اﻓﺮاد ﺗﺰرﯾﻖ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ (ﻓﺮد) و (ﺟﺎﻣﻌﻪ) در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ و ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎیاﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻮآوراﻧﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮد.

ﻧﻘﺶ و اﻫﻤﯿﺖ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎﻧﻮن اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﻮﮔﺮاﯾﯽ، در اﯾﺠﺎد روﺣﯿﻪ ﺧﻼﻗﯿﺖ و ﻧﻮآوری در اﻓﺮاد، ﮔﺴﺘﺮش روﺣﯿﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ، اﻧﮑﺎر ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻃﻮریﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدي، ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ اﻓﺮاد ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ و ﺳﻮﯾﯽ ﺳﻮق دﻫﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را از ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺶ رو از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري، ﻓﻘﺮ، اﻋﺘﯿﺎد، ﻓﺴﺎد و … ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را در ﻣﺴﯿﺮﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ و ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎیﺟﺪﯾﺪ اﺳﺖ، ﻫﺪاﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
زﯾﺮا ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮایرﺷﺪ و ﭘﺮورش اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮدﺑﺎوري، اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و ﺧﻮد ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ دراﻓﺮاد، ﻧﻘﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﺛﺮیدر راه اﻧﺪازیﮐﺴﺐ و ﮐﺎر اﻗﺘﺼﺎدی و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ.

ﻣﻨﺎﺑﻊ

ﻧﻘﺶ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ در ﺑﻬﺒﻮد داﻧﺶ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﮐﺴﺐ وﮐﺎر ﮐﻮﭼﮏ، ﺗﺪﺑﯿﺮ، ﺷﻤﺎره ۱۱۳ اﺣﻤﺪﭘﻮر داراﯾﺎﻧﯽ، م و ﻣﻘﯿﻤﯽ، م.(۱۳۸۰).

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺗﻌﺎرﯾﻒ ، ﻧﻈﺮﯾﺎت ، اﻟﮕﻮﻫﺎ( ﺗﻬﺮان: ﭘﺮدﯾﺲ. اﺣﻤﺪ ﭘﻮر دارﯾﺎﻧﯽ، م. (۱۳۷۹))

آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ.ﺗﻬﺮان: ﺳﭙﺎس ﺳﻌﯿﺪیﮐﯿﺎ، م. (۱۳۸۲).

ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻫﺎیﺷﻐﻠﯽ و ﮐﺎرﺑﺮد. ﺑﺮﮔﺮدان ﻣﻮﺳﻮي، ر. ﺗﻬﺮان: اﺻﻠﺢ. ﺳﻮان ﺳﻮن، ج، و ﻓﻮاد، ن.(۱۳۸۱)

راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﯽ و ﺣﺮﻓﻪ ایو ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻫﺎیاﻧﺘﺨﺎب ﺷﻐﻞ. ﺗﻬﺮان: رﺷﺪ. ﺷﻔﯿﻊ آﺑﺎدي، ع. (۱۳۸۱ )

اﻧﺘﺨﺎب زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ. ﮐﺎر و ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺷﻤﺎره ۶۶٫ ﺻﻤﺪآﻗﺎﯾﯽ، ج. (۱۳۸۴)

ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺮ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎیﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺻﺎرﻣﯽ، م و ﻋﻠﯿﺰاده ﺛﺎﻧﯽ، م.(۱۳۸۸)

ﺑﯿﻦ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻨﺘﺨﺐ، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﺳﺎل اول، ﺷﻤﺎره ۳، ۱۰۳-۱۲۲٫

ﻃﺮاﺣﯽ اﻟﮕﻮیﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اﺳﺘﻔﺎده از ﻇﺮﻓﯿﺘﻬﺎیﺧﻮاﺑﮕﺎﻫﻬﺎیداﻧﺸﺠﻮﯾﯽ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻘﺎﻻت ﻫﻤﺎﯾﺶ ﻣﻠﯽ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﻓﯿﺾ، د و ﺻﻔﺎﺋﯽ، م. (۱۳۸۶).

ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم. ﺗﻬﺮان: ﺳﺎزﻣﺎن اﻧﺘﺸﺎرات ﺟﻬﺎد داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ و ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﯿﺎ، و و ﻧﺴﺎج، س.(۱۳۸۶).

Akinade, E.A. (2005). Dictionary of Guidance and Counseling Psychology.Lagos: Olu-Akin .

Frly, F.L. (1993). Entrepreneurship: A planning Approach. St Paul, MN
West Publish company.

Liu,S. and Dubinsky, A. J. (2004). Institutional Entrepreneurship panacea
for Universities- in Transition. European Journal of Making. Volume 34. Number11/12.

Low, M.B. (2001). The adolescence of entrepreneurship research:

specification of purpose, Entrepreneurship: Theory. Practice, 26(4), 17-25.

Okpenje E., Grace E. & Happiness Ihuoma, I. (2012). Relationship
between Counseling and Entrepreneurship Development Skills of Nigerian Final Year Undergraduates. Social and Behavioral Sciences,84,

۱۲۰ – ۱۲۷٫

Shaker ،z .(1996). Ownership and Corporate Entrepreneurship.

Theacademy of Management .Vo l 39.
Shan. S. Locke ،E & Collin ،C. (2003) .Entrepreneurial motivation. Human resource management Review . Vol ،۱۳ . ۲۵۷-۲۷۹

Zunker, V. (2006). Career Counseling a holistic approach. California,
Brooks/ Cole Publishing Company.